[Eerder als column verschenen in Friesch Dagblad op 8 september 2018 PDF hier]

U kent ze wel, van die plaatjes waarop rode en groene stippen staan. Iemand die kleurenblind is, ziet alleen grijze stippen, terwijl iemand die de kleuren goed kan herkennen duidelijk een letter of getal in het plaatje ziet.

Een discussie over kleuren en nuances met een kleurenblinde – misschien kan ik beter spreken van een persoon met een verminderd chromatisch gezichtsvermogen – is onmogelijk. Een kleurenblinde kan letterlijk niet zien wat de ander wel ziet.

Hieraan moest ik denken tijdens het gesprek met Minister Wiebes als Zomergast op zondagavond 24 augustus. Een discussie met de Minister over klimaat zal weinig zin hebben.

Wat mij opviel was dat dat economisch beeld van de minister behoorlijk simplistisch was, ik durf wel te zeggen onvolwassen. Minister Wiebes gaf aan dat zijn economisch begrip in de middelbare schooltijd was komen vast te staan en de voorbeelden die hij liet zien onderstreepten dat er naderhand weinig ontwikkeling in had gezeten. Het hele idee dat er waarde gecreëerd wordt in een huishouden, door een groep vrijwilligers, in een duurzame keten of door kunstenaars (‘hobby’) is hem totaal vreemd. Eric Wiebes ziet het niet.

Burgers en het midden- en kleinbedrijf vervullen in de Economie Van Wiebes een bijrol als kop-van-jut of pin-automaat. Oost-Groningers met kapotte huizen waarvan het herstel is stilgelegd kunnen daarover meepraten. Nederlandse bedrijven kunnen ook hun borst natmaken; zij moeten jaarlijks de afschaffing van dividendbelasting ter waarde van 2 miljard ophoesten – ook zo’n ideetje van Wiebes. De belangen van Shell en Unilever tellen namelijk wél in de Economie van Wiebes, niet die van u en mij. En iets als Algemeen Belang bestaat gewoonweg niet.

Dat is zonder meer zorgelijk. Wij zouden er op moeten kunnen vertrouwen dat de minister van Economische Zaken begrijpt dat ‘de economie’ niet iets is dat zich afspeelt tussen multinationals en een handvol grootbanken. En dat er ook meer is dan geld en groei.

De heer Wiebes is namelijk óók Minister van Klimaat. In die rol zal hij de energietransitie richting en vaart moeten geven. Naast dat het een grote opgave is, biedt dat ook volop kansen. We bouwen een nieuwe economie van energieke huishoudens, van lokale, circulaire ketens, van betrokken vrijwilligers en innovatieve bedrijven. Dat kan regionaal werkgelegenheid genereren, meer waarde op landbouwgrond laten ontstaan, energie-armoede bestrijden, van afval grondstoffen maken en krimpende gemeenschappen weer kleur geven.

Dat zie ik als ik kijk naar de klimaatopgave – een groen Fryslân.

Ik ben bang dat onze minister in de grijze stippen alleen het logo van Shell ontwaart.